در عاشورا دعوا بين دو نوع ديندارى بود، يكى ديندارى تا مرز فداء و ايثار جان و مال و اسارت بچه ها و زنان و شلاق، و ديگرى ديندارى تا مرز امنيت و رفاه و احترام اجتماعى و ثروت!

بعضى آرزو دارند به هر قيمتى پير شوند و در رختخواب بميرند، اين تنها آرزويشان هست، بزرگ ترين آرزويشان پير شدن و در رختخواب مردن است، چنين كسانى با همه چيز به شرط چاقو رو به رو می شوند، يعنى به شرط منافع خودشان، چون هدف، زنده ماندن است.
هدف اين ها زندگى به هر قيمت ولو يك روز بيشتر است.

اين يك نوع مذهبى بودن است، يك نوع ديگر هم، مذهبى بودن ياران حسين است كه در راه كربلا قاسم كه يك نوجوان سيزده ساله است، می گويد ما داريم به سمت مرگ می رويم، امام از او می پرسد كه نظرت راجع به مرگ چيست؟
می گويد "احلى من العسل"



:: بازدید از این مطلب : 87