امام باقر علیه السلام می‌فرماید:

1- همانا شیعیان علی علیه السلام آنهایند که در راه ولایت ما نسبت به یکدیگر [فداکاری و] بذل و بخشش می کنند، در محور دوستی ما همدیگر را دوست دارند، به خاطر احیای فرهنگ و معارف ما به دیدار همدیگر می روند، هرگاه خشمگین شوند، ظلم و ستم روا نمی دارند و هر گاه راضی و خشنود گردند، زیاده روی نمی کنند، موجب برکت برای همسایگان و مایه صلح و صفا برای همنشینان خود هستند.» (تحف العقول)

2- سوگند به خدا ! شیعه ما نیست مگر کسی که تقوای الهی داشته باشد و از او اطاعت کند. ای جابر ! شیعیان ، شناخته نیستند مگر به تواضع و فروتنی و امانتداری و زیاد یاد خدا کردن و روزه و نماز و نیکی به پدر و مادر و تعهد نسبت به همسایگان فقیر و زمینگیر و مقروض و یتیمان و راستگویی و تلاوت قرآن (فهم قرآن) و بازداشتن زبان از غیبت مردم ، آنان در همه کارها امین اطرافیانشان هستند. (کافی جلد ۲ صفحه ۷۴ حدیث)

3- به یقین ، شیعه علی (علیه السلام) ، به ورع و سخت کوشی و سِر نگهداری و دور بودن از کینه ها و محبت به دوستان خدا ، شناخته میشود.  (بحارالانوار جلد ۶۶ ص)